geen dissonantie
uit het stille heldere water,
rijst haar spiegelbeeld hoog
statig komt zij langszij
haar lange hals gestrekt,
de blik op oneindig, zo
glijdt zij minzaam voorbij
majestueus, als een galjoen
haar vleugels als zwaarden
rond de boorden gevouwen,
het boegbeeld, mooi van vorm
lijkt witter dan wit
als uit marmer gehouwen
in alles rustig en elegant
zelfs bij het duiken naar benee
is er geen dissonant
want als een koninklijke vaan
blijft alleen het staartstuk van
haar achterwerk boven water staan
zij komt weer boven, wil in de lucht
rent over het water, klaar voor de vlucht
vouwt zij de poten onder haar staart
de snavel vooruit, oranje gebekt
komt ze klapwiekend, op vaart
haar blik op oneindig ... zij vertrekt
Geplaatst in de categorie: dieren