er bloeit een laatste roos
de liefde is reeds lang vervlogen
verjaagd door heftig zwart,
heeft stil de wijk genomen
naar een diepe donkere kast
verzegeld en op slot gedaan
stil ligt het in een hoek,
wat geweest is voorbij
grijs kleurt het levensdoek
de nachten: donker, bevreesd,
wijl er geen hoop meer is,
geen liefde wordt verwacht...
streelt langs de oude muren
het late zonlicht zacht,
beroert het vergeten hart
met warmte die herfstig
kleurt, in purper rood.
de tijd zweemt voorbij
beiden zijn oud en broos
de liefde keert het tij
er bloeit een laatste roos
Geplaatst in de categorie: liefde