Chromosomen
De ruimte van geluid
vullen met gedichten,
de stilte niet bruskeren
aards moraal gevangen,
in de mens verwerkt, de
verwarring versterkt de
beelden, om die mee te
voeren in “dood tij “om me
argeloos de mond te snoeren
met onbekende woorden, om
de sterfelijkheid met zijn
handlangers te bedwingen,
zwervend voor de poorten
van de onmacht, blijven boeken
zonder lezers, tot stof vergaan,
teruggebracht tot schimmel,
worden niet verbrand tot
louter inhoud van de dromen
om die beter te ontwarren dan
de beste therapeut, berusting
in mijn chromosomen.
"Ik zing zoals de vogel zingt,
die in de twijgen woont."
Goethe
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 28 september 2010
Geplaatst in de categorie: filosofie