Netgedichten

netgedicht (nr. 35.137):

Uit jouw stilte

Mijn diepste stille ik
dat zou je wel willen zien
begrijp ik uit jouw stilte

terwijl je
mij mijn woorden ontneemt
alsof we samen vleugellam zijn
niet meer alleen, zonder elkaar
in de spiegel kunnen kijken

het antwoord blijft verzwegen
achter vreemde ogen
schuilt de wind
zwaar op de hand

geef ik mijn zwijgen terug
aan jouw verstand
om dit verdriet te relativeren.

Schrijver: Violette Zandheuvel
Inzender: Henk van Dijk, 29 september 2010

mobar

upcmail.nl

Geplaatst in de categorie: emoties

stilte

verdriet

samen

3.0 met 11 stemmen

478

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: Astridv
Datum:: 30 september 2010
Email:: astridvoermanhotmail.com; Heel mooi, verzwegen woorden in de stilte, de emotie zo voelbaar neergezet!

Naam:: ingridvoerman
Datum:: 30 september 2010
Email:: steveniingridhotmail.com; prachtig geschreven!

Naam:: irene verkerke
Datum:: 29 september 2010
Email:: icvupcmail.nl; Mooi vormgegeven.

Naam:: amanda malinka
Datum:: 29 september 2010
Email:: amandamalinkalycos.com; Jeetje hoe je deze emoties zo kan beschrijven en er nog kunst van maakt.

Naam:: lijda zieleman
Datum:: 29 september 2010
Email:: lijdazielemangmail.com; Met veel gevoel beschreven hoe moeilijk het is te troosten, je eerste strofe vind ik heel mooi.

Naam:: windwhisper
Datum:: 29 september 2010
Email:: schorpioen49ziggo.nl; Grandioos, kan alleen in bewondering zwijgen.

Geef je reactie op deze inzending: