Uit jouw stilte
Mijn diepste stille ik
dat zou je wel willen zien
begrijp ik uit jouw stilte
terwijl je
mij mijn woorden ontneemt
alsof we samen vleugellam zijn
niet meer alleen, zonder elkaar
in de spiegel kunnen kijken
het antwoord blijft verzwegen
achter vreemde ogen
schuilt de wind
zwaar op de hand
geef ik mijn zwijgen terug
aan jouw verstand
om dit verdriet te relativeren.
Inzender: Henk van Dijk, 29 september 2010
Geplaatst in de categorie: emoties