Mijn domein ?
De dichters worden steeds
verhuld in de betamelijkheid
van emoties als zij worden
gekroond met de kale lauwerkrans
van onwetendheid, wat afdaalt
naar een onheilspellende niveau
van een weerhaan, die maalt en
keert, in een opkomende bries
verteert, op een hoogte die is
afgemeten, daar rust een embargo op.
Het is helaas de weerschijn van
de realiteit, waar hete as gloeit
in de moederhart der dichters,
waarin de taal jongleert in de
blinde anonimiteit, zich niet
bewust zijn in de wetenschap
waarin zij denken heer en
meester te mogen zijn en waar
alleen zij de ruggen rechten.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 13 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: filosofie
getoetst op poëtische kwaliteit. Wel heel mooi verwoord.