Labyrint
Zo traag de nacht verschuift
naar avond zonder morgen
laag voor laag
lijkt leven
dood in eenzaamheid
waar tijd gehavend
door het stormend zijn
als drenkeling verloren
lijdzaam in vergeten drijft
maar toch…
hij blijft
en ik
grijp me aan zijn flarden vast
vlecht ze tezamen
tot een beeld dat was
als vlucht
Geplaatst in de categorie: algemeen