Een ronde hoek
soms is alleen zijn
stiller dan duizend
zwijgende soldaten
die in verstijfde houding
handen
niet ineen kunnen slaan
ben dan een pion
te midden
van roerloze maten
het doet armen en benen
verstrammen
aderen verstoppen
en ooit
hoor ik ver weg
diep in de grond
nog een hart kloppen
naar de ochtendstond
op zoek
*
ik ben het zelf
verdwaald in
een ronde hoek
Zie ook: http://www.mooirooikrant.nl
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 11 november 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
Wat blijft is het gevoel van warmte, dat door een hand, een lach,
een groet wordt gegeven. Klasse gedicht.
Ook herkenbaar zoals jij het weer zó treffend beschrijft.
Proef je pijn,je machteloosheid, je verdriet....
Een doolhof aan emoties leg je bloot ...
Diepzielduikend deze!