Contouren,
Wie bij daglicht de
gordijnen van de
wereld sluit en de
kaars zal doven,
beleeft de toekomst
in een droom, een
vermetel gebaar om de
tijd te willen ophouden,
verwijzing naar vroeger
eeuwen, zo de mythe wil
geloven om in elkaars
armen en gedachten te
verstenen als lot, dat
geluk niet zal benijden,
vandaag te beitelen in
contouren van de morgen
vloeit samen in een angst,
in duisternis verborgen,
te verliezen en te wenen,
terug te kijken naar alles
wat men heeft lief gehad
en misschien zelfs meer
om zich te bevrijden.
“ Geluk is niet een ideaal van het
verstand, maar van de verbeelding."
Immanuel Kant
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 15 november 2010
Geplaatst in de categorie: filosofie