Netgedichten

netgedicht (nr. 36.008):

Het dichtershemd

Vanochtend lokte de herfstlucht me naar buiten
waardoor ik ijlings in mijn warme mantel schoot
de sleutel greep om de voordeur af te sluiten
voor ik het pad koos naar de oever van de sloot

om daar te staren naar vervagend morgenrood
dat mijn wanhoop in zijn kwijnen leek te uiten
gelijkertijd me het besef van schoonheid bood
als bodem waaruit vertrouwen mag ontspruiten

en ik weet wel dat het voorgaande kan klinken
als overdreven en zodanig opgevat
enkel gezocht om bombastisch uit te blinken

of zelfs als klaaswerkje kan worden afgekat
maar wie de vorm en de woorden laat bezinken
merkt dat het rijmgedicht enorm wordt onderschat