(on)draagbaar

de wind wervelt
door mijn avonden
wanneer ik terugkeer
naar het begin

de draden tussen
jou en mij
zijn beladen
en ik kan enkel lopen
met wapens
onder mijn ogen
gericht doet het mij schamen

is het een onvermogen
om jou in mij te dragen
of verdraag ik mijzelf niet
verdwaald in een verstand
vol mist

de dood zal mij
niet vroeg komen
noch zal het leven
mij verlaten
zo ik jou
als een bos rozen
verdord achterliet

Leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 9 stemmen 133