Netgedichten

netgedicht (nr. 36.761):

Wit met grijze randen

hoe terstond en jij die op mijn kussen
kwijlt spaakt mijn wiel met tussenpozen
die zijn gevuld met al die dingen
die ik nog zou willen doen

‘k ben laaghartig en armrijk geschoold

desondanks draag ik mijn lot
in vuistgebalde handen en laat
het noeste werk over aan jouw
begaafde verlangens

de tijd mijn lief, de tijd
strijdt tegen het hekwerk
waar mijn hart zwaar tegen leunt
en waar vreugde is ingelijst
in het blanco wit met grijze randen

Schrijver: elze, 28 december 2010

lia_elze

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

lijden

vervreemd

3.0 met 7 stemmen

228

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Laurens Windig
Datum:: 29 december 2010
Email:: L.windigchello.nl; Armrijk geschoold? Je hebt wel zomaar even de universiteit van het leven doorlopen!

Naam:: Ludy
Datum:: 29 december 2010
Email:: ludy.roumengmail.com; Hoe graag grenzen verleggen, verder gaan dan zeggen... Sterk gedicht weer, Elze!

Naam:: switi lobi
Datum:: 29 december 2010; Het blanco wit straalt.. tussen alle grijze randen. Er is altijd onschuld, zelfs bij het hek.

Een kusje op jouw zware hart en ook voor jouw lief.

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 28 december 2010
Email:: maryama37hotmail.com; Rakend en mooi gedicht waarin de tijd zo tegen het hekwerk strijdt.

Geef je reactie op deze inzending: