Jaarspiegel,
De stoutste dromen die ik droomde
bleken fundamenten van een oud verhaal,
in de beleving opgeklopt tot Kathedraal, die
oprijst uit de schimmen van vergetelheid en
van de tijd, dié onverzadigbare gastronoom,
met zijn meedogenloze paukenslagen van
herinneringen aan chocolademelk, wat
uitsterft in een troebele tempel van mijn
horizon, in contouren zie ik steeds beelden
verrijzen, een wederkerende droom, een
drempel die onherroepelijk mij is geërfd,
bewijzen dat de laatste tonen mij verraden,
verlangend naar een voorbestemd gemis, sla
ik mijn hunkering gade in de jaarspiegel,
wend het gezicht af van dezelfde gelijkenis.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 30 december 2010
Geplaatst in de categorie: tijd