Wreed buitengegooid

Na twee weken met jou in een
liefdesroes en grote plannen
voor onze toekomst, ik was je
ecodorp, je leermeester, alles
waar je naar verlangde in je
leven, nooit beminde een vrouw
mij vuriger en meer dan jou,
ik zag niet hoe het tij meer
en meer keerde in jou, hoe je
mij overheersing verweet en
dat je eigenheid verdween, al
deed je heel anders vermoeden,
ik keek te lang naar je, ik at
teveel vlees, terwijl ik je zo-
veel mogelijk vrij wilde laten,
je eigenheid nog zo bejubelde...

Het is oudejaarsavond en jij hebt
me ineens op straat gezet als oud
vuil, ik huilde aan één stuk door,
maar jij zei koel 'Wil je nu gaan!'
bijna emotieloos, terwijl we deze
ochtend elkaar nog eindeloos kusten,
terwijl je vannacht nog zei dat je
zo bang was om me te verliezen...

Ik heb me honderd procent voor je
opengesteld, ik sta op het punt om
totaal krankzinnig te worden, ineens
hoef je me niet meer, ben ik overbodig

en gebruik je mij als definitief startsein
om toch naar Italië te gaan, verbleken al
je lieve woorden als een zielsvermorzelend,
hartverwoestend sirenezwaard in mijn rug.

Ik voel me onbarmhartig doodgemaakt.

Wreed weggegooid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 228