Stiekem
(voor Mirjam Bruijn)
Stiekem stap ik op de trein
en reis ik naar Milaan, zoek
daar naar wegen om jou te vinden
en zal als een magere Franciscus
op de poorten van je ecodorp beuken.
(ik vroeg mijn ouders om reisgeld,
maar ze weigerden pertinent, zeiden
dat ik een psychiater nodig had)
Maar zij hebben het geluk in mijn
ogen niet gezien toen we elkaar
omhelsden op een sprookjesachtig
verlichte Karnemelkslootbrug, de
plek waar ik bijna elke dag vol
hartzeer overheen fiets.
Je stilzwijgen doet me zo wreed aan,
dat ik nu je ecodorpbewoners om de
tuin leid, zeg dat ik voor hun wijze
van leven kies, terwijl ik koortsig
in de duistere nacht je slaapplek
zoek en stiekem, zoals zo gewoon
voorheen, naast je lichaam schuif
en de nachtmerrie met liefde kapotdruk.
Geplaatst in de categorie: liefde