Hoe dor ook nu nog alles is...
Hoe dor ook nu nog alles is,
de lente zal toch eens gaan komen;
je voelt aan het groot gemis
en ziet het aan de zwarte bomen.
Er is geen dood zonder herleven,
geen hunkering die enkel wacht;
want alles is met al verweven:
het voorjaar met de winternacht.
Maar eerst moet er nog stilte zijn,
verbeiden van wat zich zal tonen
en soms doet dat verlangen pijn -
we schromen daarin lang te wonen;
de bomen zijn al aan ’t herleven,
dus wat geduld, wat meer dan even.
Geplaatst in de categorie: natuur