Zedeloos jongleren
Ik herdenk nu stil de uren
onze liefde, vol in bloei
heeft niet lang kunnen duren
geleid door innerlijke groei
besloot ik ons te scheiden
het genot en het vermaak
we danken nu ons beiden
onze wederzijdse smaak
hoe ik het ook probeerde
je raakte mij niet aan
bleef bij zedeloos jongleren
verlangen naar de maan
nachten werden eenzaam
een vogel vloog naar zee
ik herinner me
slechts de voornaam
van de man waarmee ik vree.
Inzender: Henk van Dijk, 4 februari 2011
Geplaatst in de categorie: liefde