op mijn weg
er hing een merkwaardig
vuil licht over het verveloze
kruis
alsof het ingegroeid was, vastgebonden
zonder inscriptie
ieder dag liep ik er langs
raakte het verweerde hout net niet aan
doodsbang
om met de doden
tikkertje te moeten spelen
vandaag, jaren later
zag ik het kruis weer
het viel uit het dunne schrift
waarin ik een memoriam had geschreven
een spiegeltekst vol klinkers
waarover ik nooit gesprongen heb, ook niet toen
ik naast hem liep
schouderloos
tot op het laatste woord
van angst
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 7 februari 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie