Ze was maar...
Ze was maar een droom, maar wel een dagdroom
Ze droomde constant, in woord, daad en blik
Ik droomde haar lach, haar lokken, die benen
Toch droomde ik niet vaker doordat ik niet sliep
Ik woelde, het stormde dan ook in m'n hoofd
Ik heb nooit durven stappen op dat mooie pad
Van mijn droom die stilletjes aan mij is ontglipt
Ze was mooier en echter dan ik ooit heb geweten
Nu is ze elders, haar lot ken ik niet.
Geplaatst in de categorie: spijt