Netgedichten

netgedicht (nr. 38.200):

Dan kraait de haan

Op deze avond is zijn wereld ingestort,
de Koning die zich zomaar overgeeft,
geen koninkrijk dat hier gevestigd wordt,
geen troon waar hij toch minstens recht op heeft,

hij vlucht en warmt zich schichtig bij het vuur
en hult zich in de anonimiteit,
ik ken Hem niet: dé leugen in dit uur,
hij is de weg kwijt waar zijn Meester lijdt,

dan kraait de haan in deze donk're nacht,
de derde keer en Jezus kijkt hem aan,
dan breken hoogmoed en vermeende kracht,
met hart en ziel heeft hij de blik verstaan,

--------------------------------------------

Ik sticht mijn rijk door bloed, door kruis en dood,
een rijk van vrede en gerechtigheid,
Ik ban de nacht, Ik wek het morgenrood
en vul de aarde met mijn heerlijkheid,

kom tot Mij door de zwaarste zonden heen,
want Ik vergeef wie hier zijn schuld belijdt,
mijn kind, Ik laat je immers nooit alleen,
Ik heel het leven tot in eeuwigheid.