Netgedichten

netgedicht (nr. 38.236):

De stille hof is vele doden rijk

De stille hof is vele doden rijk,
geborgen in de schoot van moeder aarde,
hier rust het lichaam in de eigen waarde,
oneindig ver en binnen handbereik,

de bloesemvruchten door de zon gerijpt
zijn hier geruisloos tot hun recht gekomen,
het ritselt in de struiken en de bomen,
geen vogel die de stilte hier begrijpt,

de groene hof is hen een paradijs,
zij bouwen hier hun nesten voor het leven,
al wat zij wensen is hen hier gegeven,
elk zingt een kunstig lied op eigen wijs,

zij zingen tot Gods eer voor al wat leeft,
alsof zij alle mensen willen leren:
de dood zal niet voor eeuwig hier regeren,
omdat hij eens het pleit verloren heeft,

al huilt ons hart boven het aardse graf,
al kan verdriet hier nog tot wanhoop drijven
zoals het nu is zal het hier niet blijven,
die zekerheid neemt niemand ons ooit af,

de stille hof is vele doden rijk,
zij rusten hier tot Christus weer zal komen,
tot wij met hen ten hemel opgenomen
Hem prijzen in zijn eeuwig koninkrijk.