Wolf
Hij kwam al tijden langs mijn huis geslopen.
‘s Nachts werd ik wakker van zijn luid gehuil,
en deed ik trillend de gordijnen open
dan hield het enge beest opeens zijn muil.
Hij zou zijn leven met de dood bekopen.
Ik kocht een schietgeweer en hield me schuil
en toen hij weer kwam aangedropen
richtte ik mijn loop op dat stuk vuil,
tot ik zijn ogen zag. Zijn donk’re ogen.
Hij keek niet agressief, maar meer bedeesd.
Hij sloop naar mij toe, de kop gebogen.
Het leek wel of hij zo wilde betogen:
‘Je bent genoeg te hard voor mij geweest.
Je kent me toch, ik ben je eigen beest.’
Geplaatst in de categorie: dieren