Een thermoskan is nog geen kus
In dit weiland met de zon bijna onder
wachten koeien op het binnengaan
en ik nog altijd op je kus.
Donkere wolken pakken de
koeien samen en schuren nu
de kortste weg naar binnen.
De boer opeens ook al daar
helpt met een stok.
Huu huu, roept hij.
Je kus kan ik wel vergeten
bezig als je bent met het vouwen
van ons dekentje.
De thermoskan is zoek.
De regen valt.
Huu huu roep ik.
Van de koeien is er alleen
nog de kont op weg,
ver weg
zoals jouw kus en kont is.
Geplaatst in de categorie: biologie