Zo leek het toch…
de tijd verglijdt
zo vaak in spijt
van woorden voor de naaste
nog steeds niet uitgesproken
hoe werd de wereld
toen in mei, zo leek het toch
in vredelievendheid
opnieuw geboren
ja, hoe nu de morgen
door de ogen van de zon
in een oranjegloed
de gedenksteen opnieuw verlicht
vele bloemen kleuren
de zinnen van hoop
het diep in het marmer
gebeiteld gedicht
de tijd vervliegt zo snel
ik wil haar in mijn handen
als kostbaar goud
op een fluwelen kussen dragen
ik wuif mijn gedachten vrij
naar het zuivere wit in ’t hemelsblauw
pluk handen vol vergeet-mij-nietjes
die breng ik straks naar jou
Geplaatst in de categorie: vrijheid