wandeling
wind zwerft
door de stilte, door de dorst
naar een eerlijk inzicht
bomen wuiven, zeggen
even gedag tegen de lijster
in de lucht
het water bouwt een eilandje
aan de oeverkant, luistert tussen het riet
naar de avond die zo graag zingen wil
ik word schaduw, een maan
onder alle manen
een hond blaft de verte toe
in grote dromen
daartussen huilt iemand
op weg naar het westen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 7 juni 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie
geworden zonder afbreuk te doen aan het mysterie.
Mooie natuurbeelden schets je erbij. Mooi gedicht!
De schaduw die speelt met de maan, mooie dromen ontstaan. Prachtig!
Je eenzaamheid tijdens een avondwandeling mooi bezongen, je aandacht voor al die beelden maakt de tragiek des te zwaarder.
waar de avond zo graag zingen wil in een landschap vol van weemoed.