Nazondag
De zachte regendauw
ligt aan de voet van de dijk
het gras ontwaakt aarzelend
in zonnestralen
het pad is volmaakt
alleen mensenvoeten
kunnen verdwalen
vruchtbaar land, het rust
in de vroege ochtend
de zon schijnt
niets anders verlangend
zichzelf te zijn
de dag schrijft een gedicht
in een blauwe lucht
waar beelden zweven, wolkenwit
verbeeld nu niets meer
zomermorgen,
je hebt me huid gegeven
zonder dat je het wist.
Zie ook: http://metajeb.wordpress.com/
Schrijver: irene verkerke, 27 juni 2011
Geplaatst in de categorie: landschap