Duisterweg

Het is rustig in de nacht
jouw woorden verdwijnen langzaam
uit het geheugen, lachwekkend misschien
maar de somberheid doet me dwalen
ik volg de duisterweg naar heimwee
waar nachtbloemen wiegen in herinnering

en misschien schrijf ik je nog een lange brief
over hoe fijn het was samen in het liefdesbed
wanneer herinneringen dreigen te vervagen
en ik jouw herwonnen eenzaamheid voel
in het onrustige stromen van mijn bloed

en zal ook de duisterweg enig troebelen
vertonen in het schimmenspel van schaduw
alsof de fantasie weer de overhand neemt
niets van het toeval het maanlicht kan verdragen.

Schrijver: Violette Zandheuvel
Inzender: Henk van Dijk, 27 juni 2011

mobarupcmail.nl

heimwee duisternacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 9 stemmen 179