STILTE
Heerlijk is het vaak te rusten
In een bos, zo plechtig stil.
Ver van huizen, auto’s, drukte,
Van die dingen, de mens zijn gril.
Kijk, een zonnestraal valt neder
En borduurt met schitterend goud
Een lief’lijk randje om het lover,
Daarna op het groenbruin hout.
Denkend aan voorbije dingen
Lig ik onder een forse boom.
Zachte windjes die zingen
Een symfonie, als in een droom.
Flitsen uit het leven komen;
Flitsen uit het leven gaan
Onder deze oude bomen.
In mijn oog pinkt zacht een traan.
Vele dingen schijnen mooier,
Soms ook slechter onder ’t groen.
Dáár herinner ik me alles:
Tranen en een lach...een zoen...
Zalig is het dan te praten
Met die bomen, eeuwen oud.
't Zijn mijn vrienden, kameraden.
Zwijgend staan ze, steeds vertrouwd.
Hoor....een vogel fluit zijn liedje
Door de stilte van het woud.
‘t Is een helder melodietje.
Kijk, daar vliegt hij tussen ‘t hout.
Langzaam sta ik op en wandel
Weer terug en voel me blij
Vrienden te hebben, die niet praten
Over wat ik hun net zei.
1947
Geplaatst in de categorie: natuur