inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.158):

Wereldkinderen

Mijn kinderen gaan misschien nergens heen
maar zij komen uit alle uithoeken vandaan.
Alle mensen zijn zo verschillend en toch één,
zij kunnen in vrije gedachte overal heen gaan.

Langs de grenzen van het stille avondwater
gaan schepen over een spiegel naar de horizon.
Daar ginds rekent men af met de mensenhater
die niet terugkeerde toen het nog volop kon.

Het is het jaar van de bloemenkinderen,
spelend in de tuin van beloftevol samenzijn.
Zij laten zich niet in hun spel hinderen
en gaan pas huiswaarts in de maneschijn.

Schrijver: Iniduo, 3 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: kinderen

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 372

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)