Onrust
Tergend langzaam wordt de horizon
begaanbaar, verbleekt de zwaluw
van de tijd, zwemmen deeltjes van
de regenbogen in een kortstondige
toevalligheid, zo die bestaat en smeekt
boven de graven van de herbezinning.
Kwinkslagen schieten flarden
in sluw geschapen luchtkastelen,
woorden ontlokken herinneringen
zomaar uit het niets, het blozen
van de aarde verbreekt in het
stille zwijgen van de maan, kan mijn
schaduw zo onrustbarend zijn?
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 18 augustus 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie