Levend water,
Steeds weer als je mij
met ziel en ogen raakt,
ik onder de deken uit de
nachtelijke nevel ontwaak,
word ik licht en doorzichtig
als druppels dauw uit
de mediterranen in de
palmen van je handen.
Voorzichtig als het levende
water stroomt waarmee je
mij hebt gemodelleerd,
nu aarzelen je lippen nog,
waarmee je eens van mij
zult nippen, mij te zien en
begrijpen als je dat gedurfd
had, anders mag ik alleen
maar hopen dat de heldere
stille bron blijft lopen.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 29 augustus 2011
Geplaatst in de categorie: liefde
Mooi gedicht