Eiland
Flarden van verlangen
hinken op een gedachte
van leven oeverloos
verder niet ziend
Spoelen grondzeeèn
de bodem los
van bestaan
het wit slechts
als schuimkoppen
Op grauwe golven
doet monotoon
motorisch geweld
het scheepsdek
verlangend trillen
Patrijspoorten kijken
schimmig van binnen
naar buiten slechts
achter druilerige
regengordijnen
Vertoont zij zich
met iele blik
het houvast
een eiland
als reddingboei
Hoopt een drenkeling
voet aan land
te vinden waar
die lucht zo
anders is dan
De overkant
niet alleen de geur
waarneembaar
tastbaar met
je tong je huid
drinkende ogen
Thuiskomend in
een archaisch
verleden toen
ik mezelf
nog niet wist.
Geplaatst in de categorie: overig