Mijn Sharia ?

Mijn vrienden van de hoek, gezichten
in een gloed en waas van kaarslicht,
in bedachte stemmen vervliegt de
wierook, weeft het gesprek tot weinig
wat mij raken kan om voor niemand
bang te zijn, op die ene gedachte na
die ik niet kan remmen en door de
ongetemde lente, de wilde bloesem
kiest van hoopvolle gedachten..

Daarbuiten in een dal van straten
tussen zwarte gevels en spitse daken,
steken minaret en kerk de vingers
gezamenlijk op, om als hun God het wil,
als enige, ( maar mijn God toch ook? )
in de hemel te geraken. Ze schrijven de
toekomst in een stil gebed, maar blijven
uit het licht van een ongeboren horizon..

Het koperen haantje op het kruis beleeft
zijn zonde in de weerschijn van de gouden
halve maan, het lijkt of zij beiden hun zinnen
claimen om de aardse pijn te keren in de
waarheid van het handelen naar een zinnelijk
leven in het dogma van mijn eigen sharia?

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 18 september 2011

pamapoemskpnmail.nl

Het dogma van mijn i

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 168