Netgedichten

netgedicht (nr. 40.845):

door alle ruimte heen

zopas werd een vader begraven
onder bomen
en in de dag

zijn hart was zijn zoon
zoals het hare
haar dochter

handen waren moeder
ogen en een kus

het ontwaken
werd een glimlach; de bewaakster
van een kind

dromen voltooiden nachten, het luisteren
naar verdriet

want haar liefde kende sprookjes
en een deur naar omarming
even groots

als de tijd
die nu voor haar naar ruimte
glijdt

*

in het licht eindigt
niets, de hoogte naar
haar

opgedragen aan A.

Schrijver: kerima ellouise, 26 september 2011

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: overlijden

door alle ruimte hee

3.0 met 32 stemmen

896

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 29 september 2011
Email:: voorjaarsvlinderhotmail.com; In het licht blijft de liefde gloeien. Liefde die telkens weer wordt gevonden. Omarmend mooi gedicht Kerima.

Naam:: switi lobi
Datum:: 27 september 2011; Door alle ruimte heen blijven beelden elkaar versterken; liefde huivert- en warmt tegelijk.

Heel mooi Kerima!

Naam:: Irmlinda de Vries
Datum:: 26 september 2011
Email:: irmart140xs4all.nl; Liefdevol en innig verlaat de vader de zoon en familie. Prachtig hoe je hen dit schrijven nalaat!

Naam:: AstridV
Datum:: 26 september 2011
Email:: Astridvoermanhotmail.com; Als een kus die een glimlach laat ontwaken, een deur naar omarming, even groots als de tijd...door ale ruimte heen, prachtig verwoord !

Naam:: Pama
Datum:: 26 september 2011
Email:: pamapoemskpnmail.nl; In de liefde gaat weinig verloren ook niet na de dood en weerklink de roep tot leven, ontstaan uit de moederschoot. Mooi gedicht Kerima.

Naam:: wietsche
Datum:: 26 september 2011
Email:: wietewuitenskynet.be; van graf naar woord, in aarde en beelden.
in hart en gevoel,
met vóór alles een liefdesdoel.

Geef je reactie op deze inzending: