Netgedichten

netgedicht (nr. 40.910):

regenbogen

ooit had ik zoveel vragen
en ik ken nog wel van die dagen
maar nu heb ik jullie
en jullie onbezorgde lach,
mijn prinsen, gelukkig en blij

en als men mij zou vragen
wie schildert de regenbogen
zo vol kleur…
het antwoord is dan snel bedacht

jullie zijn een wonder, allemaal
net als de regenbogen vol kleur
jullie guitige gezichtjes vol vertrouwen
verrijken mijn wereld

rijker dan het al was

en als men mij zou vragen
wie schildert de regenbogen
zo vol kleur…
het zijn mijn prinsen, zeker weten

de hele familie bij elkaar
een gefluisterde ‘stiekeme’ zoen
cavan schatert het uit
en soms weet ik niet waarom,
onwetend misschien wel net als hij

maar als men mij zou vragen
wie schildert de regenbogen
zo sprookjesachtig mooi
het antwoord hoeft men dan niet te raden

het zijn de lach en de liefde van mijn prinsen
de ‘stiekeme’ zoenen
het kleine handje aan mijn oor
die de regenbogen kleuren, zo wonderlijk mooi
net als zij

en ik straal van geluk