iemand
voorzichtig steek ik mijn voelhorens uit
open mijn oren voor een ongehoord geluid
het is de schreeuw om aandacht die klinkt en
waar menig individu in verdrinkt, in verzinkt
de eenzaamheid is te triest, ongeschreven
blijven kleine mensjes toch maar leven
totdat iemand zegt dat ze iemand zijn
het rijmt niet meer,
maar ik ben het er wel mee eens
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid