Netgedichten

netgedicht (nr. 41.376):

Venus.

op een liefdeswolk laat ik mij drijven
tussen de gouden stralen van de zon
je glinsterende draden omzeilen
die de liefde uit jouw haren ontspon

je naakte lichaam verleiden
in het fluisteren van de maan
mijn schroom laten verglijden
in de bron van mijn bestaan

ik wil met je blijven draaien
om de planeet met jouw naam
het hete vuur zal ons reinigen
ik zal nooit meer verder gaan

jij bent mijn aardse Venus
mijn eigen engelenkloon
gekust over je schone heuvel
ontwaak jij uit mijn droom.