Morgen, ja misschien morgen
er was een begroeting
van een mens onderweg
opgaand in de wind
in een opkomende nevel
ik ken zijn gedachten
de eenzaamheid
van gestorven zwaluwen
in een verloren zomer
dat wat er rest van de dromer...
langzaam sterft zijn silhouet
tot een stipje aan het einde van de allee
morgen, ja, misschien morgen
wandel ik nog eens met hem mee
dan lichten we de luiken
de zwaarte van ons hart
zoeken we de gouden nerven
op een al afgestorven blad
we zullen ons verlaten
in de rust van de herfst
en dragen de kleuren
de bewonderende gloed
van dat wat de bomen
op de aarde hebben gestrooid
morgen, ja misschien morgen
als ik hem nog eens ontmoet
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 13 november 2011
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Heel graag gelezen Hilly.
Je hebt een zachte schrijfhand. Dat kun je van mij niet zeggen haha. Maar serieus, ik vind dit een fraai gedicht waar je mens en herfst mooi door elkander weeft.
Heel erg graag gelezen..heb ook even op je blog gekeken..;)..