De dag gaat haast niet meer open
De dag gaat haast niet meer open, de uren
zijn lang en de mensen haastig op weg
om vlug weer thuis te zijn, de warmte in,
het licht tegemoet. Toch blijft er iets
van verlangen. Iets wat niet te benoemen
is. Rorate gaan we weer zingen en
groene takken in huis halen om tot een
krans te vlechten. Misschien komt er
ook wat meer warmte in de harten,
wat geduld en stille verdraagzaamheid,
ondanks de gure wind. Hoop is niet te doven.
Gelukkig maar want we zijn toch mensen
onderweg, steeds weer uitkijkend naar vrede.
Rorate, open u hemel, voor ons diepe verlangen.
Geplaatst in de categorie: actualiteit