Netgedichten

netgedicht (nr. 42.015):

mist

De woordenwaterval is gestopt
De letters komen niet meer
Zij blijven aan de waterkant hangen.
Aangespoeld door stapels leugens.

Waar mist hangt
Is het gevaarlijk beangstigend.
De droom van helder licht
is weggekwijnd door hartenpijn.

De tranen zijn als regendruppels,
maar de onzichtbaarheid blijft.
De mist streelt mijn weemoed,
gaat hard tekeer in mijn lijf.

De realiteit van de waarheid zijn
beklemmende, vochtige oorden.
De stroom van mijn gedachten
verdampt en vormt weer wolken.
Harde regen dreigt mijn gemoed
voorgoed uit te schakelen.