Gepolijste lansen
ergens grijnst het doffe marmer tegen
de sokkel van het beeldboeket
deze klankschaal kan niet helen
zonder lucht die zijn stem
in paragrafen tot mij brengt
ik zou niet huiveren, maar nu de
vloed het tij verovert en oevers
splijten als gepolijste lansen
wens ik mij ergens daar
waar de zon mijn wang
in alle levens kust
Geplaatst in de categorie: algemeen
Mooi gedicht Elze.