Waar is de maan?

Eb en vloed met blauwe inkt geschreven.
De op- en neergang van een naastverwant,
van een duisternis die licht kan geven,
geregeld in strakke orde van hogerhand.

Zij laat zich een aards leven aanleunen,
in een dans van aantrekken en afstoten.
Het is meer noodgedwongen elkaar steunen,
een verhaal van de kleine en de grote.

Als het dooit is de sneeuwbal gesmolten,
opgegaan in de hitte van de strijd.
Wat overblijft is een donkere holte,
tot het eind der nachtelijke tijd.

machteloosheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122