inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.612):

Transfiguratie

Zoveel moet losgelaten worden: straks
weer de lente, het licht op de berg en
de uren met vrienden, het vrolijke spel;
niets blijft hier duren – de tijd verstrijkt.

Steeds weer moet losgelaten worden: niets
bindt voorgoed, geen woorden of dromen,
maar we gaan verder, het leven is groter
dan enkel maar het hier en het nu.

Zoveel moet losgelaten worden: weer
terug naar het dal, naar het geven en nemen,
de raadsels en twijfels erbij, maar de bomen
dragen gauw weer bloesems. We mogen leven.



http://www.youtube.com/watch?v=RLsQ-_jnxeQ&feature=related

Schrijver: Adeleyd, 4 maart 2012


Geplaatst in de categorie: religie

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 206

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
6 maart 2012
We mogen leven, verlangen naar de bloesems,
in de vreugde van het lentelicht. Mooi Adeleyd.
Naam:
Coby Poelman-Duisterwinkel
Datum:
6 maart 2012
Een prachtig gedicht! Hoopvol en diepzinnig!
Naam:
kerima ellouise
Datum:
5 maart 2012
zonder loslaten geen begin waarin tijd als een reisgenoot de koffers draagt...mooi Rosa.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)