Netgedichten

netgedicht (nr. 43.257):

Zon

Ik liep droef door de Leidse Straat
verblind, door juist die bron
die al het leven mogelijk maakt
waarzonder niets ooit worden kon
die over alle schepsels waakt
maar dacht terstond: o felle zon
o licht dat ogen neder slaat
en waar het wil ook doden kon
wat weerstand bood aan godes maat
ik zag hoe gij mij voor u won:
gij stelde mij in staat
uw kracht, uw onuitputtelijke bron
te transformeren naar de maat
die ik die zocht verdragen kon
en hoe gij zo, ook, zij het laat,
mijn droefheid overwon.