uit het nest van de cirkel
ik eindig in een cirkel
naaktvoetig
en wit in letters gedoopt
'halt' roep ik
deze lijn is eindig
hier wacht ik op mezelf
tussen alle mensen
waar ben ik gebleven
ooit ben ik kind geweest
jij noemde me zo
en ik mocht in je armen slapen
als een deel van het deelbare
waar is boven, waar is beneden
waarom houd je niet van me
ik stop op het punt
van voorbestemdheid
en herteken de ronding
met precieze gebaren
Geplaatst in de categorie: psychologie
Klasse gedicht Kerima!