Broekzak
Huis en haard voelen als
de twist van een dubbelspiraal.
’s Nachts buigt de horizon
onder het mom van een vreemde taal.
Het bekende is niet veel anders,
niet echt anders dan gewoon.
Toch is er een verschil,
iets ziet de kans schoon.
Om toe te slaan,
ongemerkt binnen te sluipen.
Een voetstuk laat wankelen,
doet op handen en voeten kruipen.
Zachte woorden helpen niet,
harde blikken werpen vragen op.
Zwaartekracht van helder denken
zet de wereld op z’n kop.
Amberkleurige gewaden
verwaaien tot glazen handreiking.
Naakte lichamen willen vergeefs gelijk halen,
in getraliede ontwijking,
om in eigen broekzak te verdwalen.
Geplaatst in de categorie: individu