Licht en schaduw
als verwachting
bij daglicht sterft
kent ademen
nog steeds de plaats
waar een bloeiende bloem
zonlicht verwerft
door bladeren te spreiden,
zich openstellend als van zelve,
keert zij naar het licht
zoals mijn liefde zich
naar herkenning dicht
mijn vriend de schaduw
dekt soms onbewust
doch met hemelse genade
voor even de levenslust
vernieuwd komt vaak later
een fruitige aubade
gelijk druiven telkens weer rijpen
aan ranken in een ballade
Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 10 juli 2012
Geplaatst in de categorie: psychologie