Vleugellam

Vleugellam,

zou zich de geschiedenis herhalen
met gedichten over de dood en het verval
en liefde die bleef zwijgen in alle talen
zelfs hoop, toch ooit een vriend
bevond zich dwalend in een dal
waar het hart sprak als een mond
en het brein zweeg over pijn
sliep een taal zonder venijn

vleugellam,

hadden we willen beweren
maar de mystiek bewees
ons, in ‘t duister, het tegendeel
gaf liefde en hoop, een bezemsteel
waarmee we, nachtelijk, de wereld rond
konden zweven, in onze blote kont

vleugellam,

maar niet zonder gedachten.

nacht bezemsteel vleugels

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 160