In de schemering
soms voelt ruimte
aan als leegstand
en zie ik ieder ander
niet meer als verwant
verblijf dan in de stoet
van zwijgende ogen
schuifelend meegezogen
en waar de richting
er niet meer toe doet
het duidt op dwalen
in stuurloos denken
ik even niets meer
in woorden kan vertalen
waarbij gevoelens ook
nog eens onduidelijk wenken
in deze schemering
is men des te meer
de geboren eenling
zo de mens eigen
keer op keer
Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 27 augustus 2012
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid