inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 44.849):

Maritieme mijmering

Ik ben de zee,
ik omarm alle eindeloze kusten.
Mijn golven en mijn tij
woelen onafgebroken zonder rusten.
Ik ben het water,
al het leven komt van mij.
Maar beproef mij niet,
ik neem het terug in mijn razernij.
Boven mij gaan de dag en de nacht,
de zon rijst uit mijn schoot,
de wolken zijn mijn sluier
en ik behoed de maan voor de dood.
Je kunt in mij verdrinken,
verdwijnen voor de eeuwigheid.
Maar ik zal altijd blijven,
ik heb de tijd van eindigheid bevrijd.
Alle dromen voeren met mij mee,
onvindbaar,
daarom ben ik de zee.

Schrijver: Iniduo, 5 september 2012


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 196

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)